W Wolnej Szkole jest dla mnie osobiście najważniejsze możliwość dialogu i autentycznego spotkania z dorosłymi (kadrą i zarządem).

Nie pisze nic o dzieciach? Bo to ten sam puzzle układanki. Sposób bycia dorosłych emanuje na wszystkie pozostałe obszary czyli relacje z dziećmi i całą atmosferę. Może to banalnie, ale obcowanie z dorosłymi, którzy mają kontakt ze sobą, kochają życie, są ciekawi świata, są autentyczni na ile tylko potrafią, potrafi uczynić cuda i doskonale wpłynąć na rozwój młodego człowieka. Za możliwość tego doświadczania jestem nieustająco wdzięczna.

Oprócz tego (też dzięki takiemu, a nie innemu liderowaniu) Wolna Szkoła to miejsce rozsądne, wyważone, budujące mosty ze światem takim jakim jest.

Z rzeczy przyziemnych cenię możliwość przychodzenia do Szkoły o różnych porach (choć wiem, że czasem coś przegapimy), bo to szanuje potrzeby jakie akurat mamy jako rodzina i zawodowe i prywatne.

Wyzwania? Innowacyjność projektu wymaga odwagi i wyrozumiałości dla sposobu jego prowadzenia. Nie idziemy odśnieżoną ścieżką. Czasami się utknie, czasami trzeba zawrócić. W takim momentach nie tylko trzeba sobie poradzić jako rodzic z obawami i pytaniami (na które nikt nie ma odpowiedzi), ale też dobrze jest mądrze wesprzeć kadrę i zarząd, a już na pewno nie przeszkadzać;)

W szkole ważne jest dla mnie to, że liczą są potrzeby wszystkich członków tej społeczności, że jest kameralna i spotykam się w niej z życzliwością. Dzieci mają przestrzeń do decydowania o sobie, eksperymentowania, popełniania błędów, robienia rzeczy sprawiających im radość. Istotne są dla mnie bezpieczne relacje, które tworzą się miedzy dorosłymi i dziećmi, wsparcie jakie dostają, gdy przeżywają trudne emocje czy sposób, w jaki rozwiązywane są konflikty – nie koncentrują się na znalezieniu winnego, a zobaczeniu potrzeb wszystkich stron. Cenię kontakt, jaki mam z kadrą – bezpośredni i pełen otwartości

W podjęciu decyzji pomogły mi same dzieci, które po tygodniu próbnym stwierdziły, że to jest miejsce dla nich, lektura książek: Marzeny Żylińskiej, Petera Greya i Kena Robinsona, rozmowa z rodzicami dzieci uczęszczających do tej szkoły i spotkania rekrutacyjne z Dominikiem i Kacprem.

Wyzwaniem i czymś co jednocześnie cenię jest to, na jak wiele decyzji mam wpływ. Wyzwaniem są dla mnie pytania, bliższej i dalszej rodziny, a także znajomych, o to czy się nie boję, że dzieci mają za dużo swobody i autonomii. Mija pierwszy rok a ja mam coraz więcej zaufania do tej decyzji i do dzieci, a także ogrom wdzięczności do ludzi tworzących to miejsce.